Przemek i Ignacy zajmują się elektryzowaniem ciał. Zrobią to na trzy różne sposoby: poprez pocieranie, dotyk oraz indukcję. Zobaczycie, dlaczego czasami warto mieć włosy na głowie… Na końcu odcinka zagadka.

Poprzednio pokazywaliśmy Wam sposoby elektryzowania ciał. Dziś zbadamy,
co dzieje się z obiektami, jeśli naelektryzujemy je wyraźnie większym
ładunkiem. W tym celu użyjemy maszyny elektrostatycznej, generatora Van
de Graaffa oraz Przemka i Ignacego, międzty którymi z pewnością
zaiskrzy…

Kolejne zabawy z wodą doprowadzą Przemka i Ignacego do pytań: dlaczego jedne ciała pływają, a inne idą na dno? Jak wpływa na to gęstość cieczy? W jakiej sytuacji łódka zatonie, a w jakiej będzie pływała? Jaka część góry lodowej wystaje ponad powierzchnię wody?

Ponownie będzie mokro. Przemek i Ignacy zajmą się prawem Archimedesa, które mówi o tym, że na ciało zanurzone w cieczy działa skierowana pionowo w górę siła równa ciężarowi wypartej przez to ciało cieczy. Chociaż prawo to kojarzycie głównie z cieczami, to zobaczycie, że działa ono również w przypadku gazów.

Tym razem Przemek i Ignacy skupią się na ciśnieniu hydrostatycznym. Zbadają, jak zmienia się ono wraz z głębokością w cieczy. Przeanalizują też zasadę działania naczyń połączonych. To będzie mokra robota…

Tym razem Przemek i Ignacy badają wpływ ciśnienia powietrza na niektóre
obiekty. Zobaczycie między innymi, jak nadmuchać zawiązany balonik oraz
czym są półkule magdeburskie…
Pod koniec odcinka zadanie domowe.

Tym razem Przemek i Ignacy zajmują się Prawem Hooke’a. Zbadają, jak działająca siła wpływa na wydłużenie sprężyny oraz stalowego pręta. Co się stanie, gdy siłę tę będziemy zwiększać?

W dzisiejszym odcinku będzie mokro i głośno. Przemek😎 i Ignacy😎 ponownie postanowili wyznaczyć szybkość dźwięku w powietrzu. Jednakże tym razem użyli do tego rury Quinckego. Na koniec zadanie domowe.

Przemek i Ignacy kontynuują temat fali stojącej. Tym razem jednak nie wytworzą jej w strunie, a w rurze Kundta. Zobaczycie, jak można wyznaczyć szybkość dźwięku w powietrzu. Na koniec zadanie domowe.

Przemek i Ignacy tym razem zajmą się falą stojącą. Fala taka powstaje w wyniku nałożenia się fali biegnącej i fali odbitej. By ją wytworzyć, wykorzystamy generator drgań i sznurek, a dla lepszego efektu wizualnego… coś dla miłośników dyskoteki. Na koniec wisienka na torcie! Prawdziwy popis Przemka z gitarą!

Przemek i Ignacy poprzednio zajmowali się dźwignią jednostronną. Tym razem zbadają warunki równowagi dźwigni dwustronnej. W tym celu wykorzystają belkę, ciężarki i siłomierz. Po obejrzeniu tego odcinka dowiecie się, w jaki właściwy sposób Ignacy i Przemek powinni skorzystać z huśtawki, a jak zdecydowanie nie powinni tego robić.
Na koniec zadanie domowe.

Przemek wwiezie dziś Ignacego do sali na taczce i stanie się to pretekstem do zajęcia się dźwignią jednostronną. Ten rodzaj dźwigni ma oś obrotu przy samym końcu belki. Zastanowimy się, jakie są warunki równowagi takiej dźwigni i jak jej użyć, by podnieść pewien ciężar z użyciem mniejszej siły od niego samego.
Na koniec zadanie domowe.

Ignacy i Przemek ponownie zajmują się wyznaczaniem współczynnika sprężystości. Tym razem robią to jednak dla układów sprężyn połączonych równolegle i szeregowo. Jak obliczyć współczynnik sprężystości w bardziej złożonym układzie? Czy nasze przewidywania teoretyczne zostaną potwierdzone doświadczeniem? Na koniec zadanie domowe.

Ignacy i Przemek tym razem wyznaczą współczynniki sprężystości wybranych sprężyn. Użyją do tego celu dwóch metod. W pierwszej zmierzą wydłużenie sprężyn po zawieszeniu na nich ciężarka. W drugiej metodzie wprowadzą ciężarek w ruch drgający i zmierzą okres drgań. Na koniec zadanie domowe.

Ignacy i Przemek zajmują się wahadłem matematycznym. Pierwotnie na linie umieścili Przemka, ale to jednak nie był najlepszy pomysł… Zdecydowanie lepsze będzie wahadło w postaci nitki i niewielkiego ciężarka na jej końcu. Pokażemy, że na podstawie pomiaru okresu drgań wahadła można wyznaczyć wartość przyspieszenia ziemskiego. Na końcu zadanie domowe.

W dzisiejszym odcinku zastanowimy się, co wpływa na to, że pewne ciała zsuwają się z równi pochyłej szybciej, a inne wolniej. Czy zależy to od ich masy, rozmiaru, czy rozkładu masy? Obejrzyjcie doświadczenia i sami się o tym przekonajcie.

Ignacy i Przemek kontynuują badanie pracy mechanicznej. Co zrobić, żeby łatwiej wciągnąć przedmiot na pewną wysokość? Najlepiej użyć odpowiedniego układu bloczków ruchomych i nieruchomych. Wówczas możemy działać mniejszą siłą, ale na większej drodze. Ponownie wykonana praca zależy od różnicy energii potencjalnych. Na końcu zadanie domowe.

Tym razem Ignacy z Przemkiem pokażą, że praca mechaniczna, jaką należy wykonać, by przenieść ciało ruchem jednostajnym z jednej wysokości na drugą, zależy tylko od różnicy energii potencjalnych, a nie od kształtu toru. Pamiętajmy, że energię potencjalną obliczamy za pomocą wzoru Ep=mgh.

Nawiązując do poprzedniego odcinka – Ignacy i Przemek kontynuują badanie zderzeń idealnie sprężystych. Tym razem zderzane wózki mają różne masy niemal jak sami Ignacy i Przemek. Wykorzystując zasadę zachowania energii i pędu można wykonać obliczenia teoretyczne. Czy wyniki obliczeń potwierdzają pomiary? O tym w dzisiejszym odcinku.

Przemek i Ignacy zademonstrują m.in. na sobie zderzenie sprężyste. Nikt nie jest doskonały, więc i ono nie będzie zbyt doskonałe. Lepsze rezultaty otrzymają, zderzając specjalnie przygotowane wózki. Pamiętajcie, że w zderzeniu idealnie sprężystym spełnione są zasady zachowania energii i pędu.

Tym razem Ignacy i Przemek zajmą się impulsem siły (zwanym też popędem). Wykorzystają do tego platformę dynamometryczną, na którą zrzucą sztangę, piłkę do koszykówki oraz oczywiście Ignacego. Wyznaczenie impulsu siły pozwala określić zmianę pędu obiektu. Jeśli znamy masę obiektu, to możemy wyznaczyć także zmianę prędkości odbijającego się ciała. Co jeszcze można wyznaczyć z naszych pomiarów?

Dzisiaj Ignacy i Przemek zbadają zjawisko odrzutu. Ponownie wykorzystają tor poziomy oraz dwa wózki. Odpowiedni mechanizm powoduje wzajemny odrzut wózków od siebie. Czy na podstawie uzyskanych wyników możemy stwierdzić, że mamy tu do czynienia z zasadą zachowania pędu?

Przemek siedzący na deskorolce łapie piłkę wyrzuconą przez Ignacego i odjeżdża do tyłu. Jest to przykład zderzenia niesprężystego, w którym możemy wykorzystać zasadę zachowania pędu. Jak początkowe masy i prędkości obiektów wpływają na końcowy wynik po zderzeniu? Przekonajcie się sami!

Przemek i Ignacy biegnąc po bieżni, doświadczają siły dośrodkowej i postanawiają ją dokładniej zbadać. Przypomnijmy sobie, że siła ta obliczana jest wzorem Fd=(m*v^2)/r. W przeprowadzonych doświadczeniach będziemy badać siłę w zależności od masy, szybkości i promienia okręgu. Na koniec krótkie zadanie domowe z wirującym Przemkiem!

W dzisiejszym odcinku Ignacy i Przemek zmierzą siłę z jaką trzeba działać na przedmiot, by przesunąć go po stole. Zastanowimy się, od czego zależy ta siła i jak z uzyskanych wyników wyznaczyć współczynnik tarcia kinetycznego.

Zadanie dla ambitnych: Zastanówcie się, dlaczego siła początkowo rośnie, następnie odrobinę maleje, a w trakcie ruchu przedmiotu widzimy jej stabilizację?

Z siłą tarcia mamy do czynienia w wielu sytuacjach z życia codziennego. Tak jest np. gdy Ignacy ciągnie sanki z Przemkiem. W dzisiejszym odcinku obaj pokażą wam, że wyznaczenie przyspieszenia układu mas (zarówno na torze poziomym, jak i na równi pochyłej) może posłużyć do wyznaczenia współczynnika tarcia kinetycznego pomiędzy wózkiem a torem. Zastanówcie się, od czego zależy, a od czego nie zależy współczynnik tarcia kinetycznego?

Ponownie zajmiemy się przyspieszeniem układu dwóch mas. Tym razem tylko jedna z mas będzie wisiała. Druga będzie poruszała się po torze poziomym. Następnie z toru poziomego zrobimy równię pochyłą i ponownie wykonamy serię doświadczeń. Czy i jak zmiana mas wpływa na ruch układu? Przekonajcie się o tym oglądając nasze dzisiejsze doświadczenia.

Tym razem Ignacy i Przemek zajmują się przyspieszeniem pionowym układu mas. Wykorzystają do tego dwie masy, linkę, bloczek oraz odpowiedni sprzęt pomiarowy. Jak zmiana mas wpłynie na przyspieszenie układu? O tym w dzisiejszym odcinku! Pod koniec zadanie domowe…

Kontynuujemy temat współczynnika tarcia statycznego. Tym razem omówimy to zagadnienie w sposób bardziej teoretyczny. Zastanowimy się, jakie siły działają na ciało na równi pochyłej i od czego zależy współczynnik tarcia statycznego?

W dzisiejszym odcinku zajmiemy się siłą tarcia statycznego, czyli siłą tarcia, jaka działa na spoczywające ciało. W doświadczeniu wykorzystamy równię pochyłą i zbadamy, czy maksymalna siła tarcia statycznego będzie zależała od rodzaju powierzchni trących (współczynnika tarcia statycznego), kąta nachylenia równi oraz masy obiektu. Czy aby na pewno siła ta zależy od wszystkich tych wielkości? Przekonajcie się sami!

III zasada dynamiki Newtona mówi nam, że oddziaływania ciał są zawsze wzajemne oraz że siły wzajemnego oddziaływania dwóch ciał mają takie same wartości, taki sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia. Udowodnimy to w tym odcinku. Zapraszamy do oglądania!

Tym razem skupimy się na dynamice – a konkretnie na II zasadzie dynamiki Newtona. Mówi ona o tym, że jeżeli na ciało działa pewna niezerowa siła wypadkowa, to ciało porusza się z przyspieszeniem proporcjonalnym do działającej na nie siły wypadkowej i odwrotnie proporcjonalnym do masy tego ciała. Jak doświadczalnie wykazać słuszność tej zasady? O tym dowiecie się oglądając ten odcinek.

Ponownie zajmiemy się rzutem ukośnym. Tym razem rzut nie nastąpi z poziomu zero, a z pewnej wysokości h. Jak ta zmiana wpłynie na końcową szybkość obiektu? Jak zmieni się zasięg rzutu i dla jakiego kąta będzie największy? O tym w dzisiejszym odcinku.

Dzisiaj zbadamy rzut ukośny, czyli pokażemy co dzieje się z ciałem rzuconym pod pewnym kątem do poziomu. Rzut ten możemy traktować jako złożenie rzutu pionowego w górę oraz ruchu jednostajnego prostoliniowego w poziomie. Jeśli zastanawiacie się, od czego zależy zasięg rzutu ukośnego i jak można go wyznaczyć – zapraszamy do oglądania!

W ostatnim odcinku zajmowaliśmy się rzutem poziomym. Dziś ponownie wrócimy do tego zagadnienia, ale tym razem zastanowimy się, jaki jest związek szybkości początkowej z zasięgiem tego rzutu. Przeprowadzimy kolejne doświadczenia i porównamy ich rezultaty z wynikami obliczeń teoretycznych.

Porównamy spadek swobodny z rzutem poziomym. Ze spadkiem swobodnym mamy do czynienia, gdy puszczamy ciało swobodnie (bez szybkości początkowej). Natomiast w rzucie poziomym nadajemy ciału początkową prędkość w kierunku poziomym. Co łączy te dwie, z pozoru różne sytuacje?

Tym razem zajmiemy się badaniem ruchu jednostajnie przyspieszonego prostoliniowego. Jest to ruch, w którym ciało porusza się po linii prostej z przyspieszeniem o stałej wartości. Zademonstrujemy dwa doświadczenia, a wyniki pomiarowe przedstawimy na odpowiednich  wykresach. Pamiętajcie, że w ruchu jednostajnym bez szybkości początkowej drogę możemy obliczyć ze wzoru: s=(at^2)/2, a szybkość końcową z równania v=at

W tym odcinku skupimy się na badaniu ruchu jednostajnego prostoliniowego, czyli ruchu w którym ciało porusza się ze stałą szybkością po linii prostej. Pokażemy kolejne doświadczenia, a rezultaty przedstawimy na odpowiednich wykresach. Zastanówcie się, dlaczego w życiu codziennym tak rzadko mamy do czynienia z ruchem jednostajnym prostoliniowym.

Dzisiaj ponownie zajmiemy się badaniem spadku swobodnego. Odpowiemy na pytanie, dlaczego piórko spada dłużej niż moneta oraz czy tak jest zawsze? Następnie w dwóch niezależnych doświadczeniach wyznaczymy wartość grawitacyjnego przyspieszenia ziemskiego. Porównajcie nasze rezultaty z wynikiem z poprzedniego odcinka.

W ruchu jednostajnie przyspieszonym bez szybkości początkowej drogę możemy obliczyć ze wzoru s=(at^2)/2
Ten prosty wzór wystarczy do wyznaczenia wartości przyspieszenia kulki. Zastanówcie się, jak tego dokonać.